İki yaş dönemi, çocuğun bireyselleşme başladığı ve bunu bütün dünyaya kanıtlama isteği duyduğu dönemdir. Bugüne kadar anne-babaya bağımlı olarak yaşayan çocuk, artık basit ihtiyaçlarını kendi karşılayabilmek ve konuşarak kendisini ifade edebilmektedir. Sağlıklı gelişim gösteren her çocuk, 18 ay civarı başlayıp 4 yaşa kadar uzayabilen bu gelişim sürecini yaşayacaktır. Bu dönemde çocuklardan en sık duyduğumuz kelimeler "ben" ve "hayırdır". Çocuk, bu süreçte kendisinin ve çevresinin sınırlarını öğrenmeye başlar. Bebeklikten çocukluğa geçiş süreci de diyebiliriz. Bu "ben merkezci" dönemde çocuğun bencil ve empatiden uzak davranışları, aileler için zorlayıcı olabilir.
İki yaş sendromu, kendini inatlaşma, istediklerini ağlayarak, tepinerek yaptırmaya çalışma, vurma, eşyaları atma, kendine yüzünü tırmalama, saçını çekme gibi zarar verme işaretleriyle kendini gösterebilir. Bu dönemde çocuğun davranışları, inatlaşmak için yapılmadığını, sürecin doğal bir parçası olabileceğini bilmek, ebeveyn için yatıştırıcı olacaktır.
Bu süreçte inatlaşmak, iki tarafa da kazanç sağlamayacağı için önemlidir. İnatlaşmanın önüne geçmek için, çok katı bir tutum sergilemek yerine, ebeveynler öncesinde esneyebilen kuralları aralarında konuşup, çocukla orta yolu bulmaya çalışabilirler. Esnemeye açık kurallarda doğrudan "hayır" demek yerine, alternatif sunmak iyi bir seçenek olacaktır. Örneğin, akşam parka gitmek isteyen çocuğa direkt "hayır" demek yerine, "Park şu an oynamak için çok karanlık, istersen odanda oynayabiliriz" gibi bir seçenek sunmak gibi.
Çocuk, inatlaşmak konusunda çok ısrarcı davranışlar sergilerse, bir sonraki kriz anında nasıl iletişim kuracağını öğrenmiş olacaktır. Bazı durumlarda, ebeveynler bu süreci destek almadan atlatmakta zorlanabilirler. Böyle durumlarda, zaman kaybetmeden bir uzmandan destek almak önemlidir.